1. Reagerende machines
Dit is de eenvoudigste vorm van kunstmatige intelligentie. Deze AI heeft geen geheugen en kan alleen reageren op de huidige situatie. Er is geen mogelijkheid om informatie uit het verleden te gebruiken voor toekomstige beslissingen. Een goed voorbeeld van een reagerende machine is IBM’s schaakcomputer Deep Blue, die in staat was om schaakwedstrijden te winnen door simpelweg de huidige staat van het spel te analyseren en daarop te reageren. Het systeem kan echter geen lessen trekken uit eerdere wedstrijden of vooruit plannen; het reageert puur op de directe input.
2. Beperkt geheugen
Een stap verder dan reagerende machines zijn AI-systemen met beperkt geheugen. Deze systemen kunnen eerdere gegevens en ervaringen gebruiken om hun beslissingen te verbeteren. Een veelvoorkomend voorbeeld van beperkt geheugen AI zijn zelfrijdende auto’s. Deze voertuigen verzamelen continu informatie van hun omgeving, zoals verkeersborden, voetgangers en andere auto’s, en gebruiken deze gegevens om de beste rijstrategie te bepalen. Deze auto’s onthouden echter niet alles permanent; de informatie wordt tijdelijk opgeslagen en gebruikt om de onmiddellijke situatie te beoordelen.
3. Theory of Mind
Deze vorm van AI bevindt zich nog grotendeels in de onderzoeksfase. Theory of Mind verwijst naar AI die menselijke emoties, gedachten en intenties kan begrijpen en daarop kan reageren. Dit betekent dat AI-systemen in staat zouden moeten zijn om te anticiperen op menselijke reacties door in te schatten wat iemand denkt of voelt. Dit vereist een diep inzicht in menselijke psychologie en zou bijvoorbeeld nuttig kunnen zijn voor AI in sociale interacties, zoals in zorgrobots of persoonlijke assistenten. Hoewel we hier nog niet zijn, wordt er veel onderzoek gedaan naar manieren om AI meer menselijk begrip te geven.
4. Zelfbewuste AI
Deze vorm van AI is tot nu toe puur hypothetisch en bestaat voornamelijk in het domein van sciencefiction. Zelfbewuste AI zou een eigen bewustzijn en zelfbesef hebben, vergelijkbaar met mensen. Dit betekent dat een machine zichzelf zou kunnen begrijpen, haar eigen acties zou kunnen reflecteren en zelfs een eigen “wil” zou kunnen ontwikkelen. Hoewel dit een fascinerend concept is, zitten we hier nog ver vanaf. De ethische en technische uitdagingen die hiermee gepaard gaan, zijn enorm, en het blijft onzeker of zelfbewuste AI ooit realiteit zal worden.
Deze indeling van AI helpt om een beter begrip te krijgen van waar we momenteel staan in de ontwikkeling van kunstmatige intelligentie en wat de toekomst zou kunnen brengen. Terwijl systemen zoals beperkt geheugen al gemeengoed zijn, zoals in zelfrijdende auto’s, blijven meer geavanceerde vormen zoals Theory of Mind en zelfbewuste AI nog grotendeels een onderzoeksgebied.